الهی شکرت که باران رساندی، تو یار و یاور مایی، کمک کن تو را فراموش نکنیم. این شعر هم که می بینید امروز بعد از این باران کم نظیر آمده است، شعر مثل رعد و برق است به قول قرآن کریم در سوره رعد هم در آن بیم هست هم امید به یکباره ی آید و می رود و فقط برقش درخشنده است و امید بارانش!!

منم تنهای وامانده که صد شور و نوا دارد             منم در دردها مانده  که امید دوا دارد

اسیر سرد رویاها که صد زنجیرها دارد                فتاده در تب سنگین بلا را مبتلا دارد

سفر آغاز گردیده برایم گام ها دارد                       غم دیرین دلتنگی صدای آشنا دارد

ندانم مست از اویم که جامش زهرها دارد               بلای آسمانیش کجا تا نا کجا دارد

خوشا ویرانی آن دل که بومی همنوا دارد               من تنهای بی یاورکه یاری بی وفا دارد

سبک بالان ساحل ها برایم این ندا دارد                  نشانی از سبک روحی غزال تیزپا دارد

                             دلم خوش باشدش با شب عجب امیدها دارد

                            علی با شب سبک روح  و خدا را در صفا دارد

یا حق 14/8/87